آخرين سه شنبه سال خورشيدي را با بر افروختن آتش
و پريدن از روي آن به استقبال نوروز مي رويم
سرخي تو از من ، زردي من از تو
جشن باستاني چهارشنبه سوري مبارك

پيامبر اكرم(ص) مي فرمايند: كسي كه يك شبانه روز از بيماري پرستاري كند، خداوند او را با ابراهيم خليل (ع) محشور خواهد كرد و او همانند برق خيره كننده و درخشان از صراط عبور مي‏كند.

درخت را با قلب ميكارند نه با دست !
براي همه قلبي آرزو مي كنم ...
پانزدهم اسفند ماه ، روز هديه ي درخت به زمينِ پير مبارك باد
دستهاي قلب و روحتان پر عشق باد

دل ها به هم نزديك مي شوند و شكوفه هاي مهرباني در قلب ها جوانه مي زند.
امروز لب ها براي لبخند پر از بهانه اند و بازار محبت گرم است.
شايد بتوان با سرمايه احسان و نكوكاري، در اين روز، دلي به دست آورد و با دوستي و مهرورزي، بوستان وجود را زينت داد و نهال عشق و خوبي را بار ديگر آبياري كرد.

شهربانو حسين شيرودي شامگاه جمعه در سن 87 سالگي به علت كهولت سن در منزل خود دعوت حق را لبيك گفت.

خواجه نصيرالدين محمد بن حسن جهرودي طوسي مشهور به خواجه نصيرالدين طوسي از اهالي جهرود از توابع قم بوده است كه در تاريخ 15 جمادي الاول سال 597 هجري قمري ولادت يافته است. او به تحصيل دانش، علاقه زيادي داشت و از دوران جواني در علوم رياضي و نجوم و حكمت سرآمد شد و از دانشمندان معروف زمان خود گرديد.خواجه نصيرالدين طوسي ستاره درخشاني بود كه در افق تاريك مغول درخشيد و در هر شهري پا گذارد آنجا را به نور حكمت و دانش و اخلاق روشن ساخته و در آن دوره تاريك و در آن عصري كه شمشير تاتار و مغول خاندانهاي كوچك و يا بزرگ را از هم پاشيده و جهاني از حملات مغولها به وحشت فرو رفته و همه در گوشه و كنار منزوي و يا فراري مي شدند و بازار كسادي دانش و جوانمردي و مروت مي بود و فساد حكمفرما. وجود و بروز چنين دانشمندي مايه اعجاب و اعجاز است.خواجه نصيرالدين طوسي را دسته اي از دانشوران خاتم فلاسفه و گروهي او را عقل حادي عشر نام نهاده اند. بهرحال خواجه نصيرالدين دوره تحصيل ابتدايي را قسمتي نزد دائي خود بابا افضل ايوبي كاشاني و فخرالدين داماد كه او شاگرد صدرالدين سرخسي و او شاگرد افضل الدين جيلاني و او شاگرد ابوالعباس ريوگيري و او شاگرد بهمن يار از شاگردان شيخ الرئيس ابوعلي سينا تحصيل كرده است.بقول مولف آثار الشيعه خواجه نصيرالدين طوسي با سيدعلي بن طاوس حسيني و شيخ ميثم بن علي بحراني در مدرسه ابوالسعاده اصفهان متفقاً درس خوانده و بنا به عقيده دسته اي از مورخين ابن ميثم در فقه استاد و در حكمت شاگرد خواجه نصيرالدين طوسي بوده است.شهيد ثاني در رساله چهل حديث خود مي نويسد محققاً خواجه نصير در علوم منقول شاگرد پدرش بود كه او از شاگردان فضل اله راوندي بود و او از شاگردان ثقه الاسلام سيد مرتضي علم الهدي مي باشد.يكي از شاگردان خواجه نصيرالدين طوسي علامه حلي مي باشد و علامه حلي در موقع اجازه دادن به يكي از شاگردانش بنام ابن زهره دربارة استادش در همان اجازه نامه چنين مي نويسد:خواجه نصيرالدين طوسي افضل عصر ما بود و از علوم عقليه و نقليه مصنفات بسيار داشت او اشرف كساني است كه ما آنها را درك كرده ايم، خدا نوراني كند ضريح او را. قرائت كردم در خدمت او الهيات، شفاي ابن سينا و تذكره اي در هيئت را كه از تاليفات خود آن بزرگوار است. پس او را اجل محتوم دريافت و خداي روح او را مقدس كند.
در آن روزگاري كه آوازه دانش خواجه نصيرالدين به اطراف و اكناف رسيده بود، رئيس ناصرالدين محتشم كه از دانشوران اسماعيليه بود بديدار خواجه مايل شد و او را به قائنات دعوت كرد و مقدم او را بسيار گرامي داشت و خواجه مدتها در آنجا بود و كتاب تهذيب الاخلاق ابن مسكويه را به فارسي ترجمه و شرح داد و بنام اخلاق ناصري تاليف كرد.

حضرت امام صادق عليه‏السلام فرمودند: تربت قم مقدس است، و مردم قم از مايند و ما هم از آنانيم هيچ ستمگري قصد بد به اهل قم نمي‏كند مگر اينكه عذاب او جلو مي‏افتد تا وقتي كه مردم به برادران خود خيانت نكنند. اما هنگامي كه (به برادران خود) خيانت كنند، خداوند ستمگران را بر آنان مسلط مي‏كند.
آنان (اهل قم) ياران قائم ما و دعوتگران حق هستند، آن گاه امام (صادق عليه‏السلام) سر (مباركشان) را به سوي آسمان بلند كردند و فرمودند: خدايا آنها (مردم قم) را از هر فتنه‏يي مصون بدار و از نابودي نجات بخش.

 عمليات خيبر
  پس از فتح خرمشهر و عقب نشيني سراسر ارتش    عراق، دشمن براي دست يابي به پدافند مطمئن  تدابيري به كار بست؛ به گونه اي كه در مناطق  كوهستاني، ارتفاعات مرزي را همچنان در اشغال خود نگه داشت؛ و در مناطق پست، با به كارگيري موانع مصنوعي موقعيت خود را تحكيم بخشيد. در عين حال، دشمن از موانع طبيعي نيز به منظور ايجاد اطمينان بيشتر بهره مي گرفت. در اين ميان، رودخانه عريض اروند و منطقه وسيع هورالعظيم از نگراني دشمن نسبت به تهاجم قواي ايران كاسته بود. اين موضوع در منطقه هورالعظيم بيشتر مشهود بود، به طوري كه دشمن هيچ گونه مانعي را براي ايجاد پدافند در غرب اين منطقه در نظر نگرفته بود. عراق هرگز نمي پنداشت آب گرفتگي وسيع هورالعظيم براي نيروهاي پياده ايران قابل عبور باشد؛ و نيز گمان نمي كرد قواي مسلح ايران تلاش اصلي خود را در اين منطقه قرار دهند.
هم چنين عراق در سال هاي سوم و چهارم جنگ تاكتيك هاي جديدي اتخاذ كرد، كه طبعا نيازمند به كارگيري تاكتيك ها و تدابير جديد بود. به منظور برهم زدن معادله نظامي جنگ به نفع جمهوري اسلامي و به دست گرفتن ابتكار عمل، منطقه هور با سه ويژگي انتخاب گرديد:
1- ضعف و ناتواني دشمن در عمليات آبي – خاكي.
2- سرعت عمل.
3- غافلگيري
منطقه هور با توجه به تجارب به دست آمده از عمليات رمضان تا والفجر 4 و با در نظر گرفتن توان خودي و دشمن، و نيز نقش زمين و تاثير گذاري آن، انتخاب شد. نظر به راكد بودن نسبي آب هور و وسعت بيش از اندازه آن، كه طبعاً منجر به طولاني شدن عقبه هاي نيروهاي خودي مي شد و نيز فقدان زمين مناسب جهت قدرتمندي و قابليت هاي نيروهاي خود (پس از عمليات رمضان تا قبل از خيبر)، از جمله شرايط و عواملي بود كه موجب مي شد دشمن تصور عمليات گسترده را از طرف هور نداشته باشد و همين تصور باعث گرديد كه عراق، از جزاير مجنون شمالي و جنوبي و شرقي دجله تنها با چند گردان پدافند نمايد.در اين ميان، اجراي عمليات والفجر مقدماتي در منطقه شمال هور، به رغم نتايج غيرمطلوب آن، نتيجه اي بزرگ – هر چند غير مستقيم – بر جاي گذارد. عمليات در منطقه چزابه، شناسايي موقعيت ضعيف دشمن در منطقه هور را در پي داشت.
فرماندهان سپاه پاسداران كه به مناسبت عمليات والفجر مقدماتي در آن منطقه حضور يافته بودند، با مشاهده نقاط ضعف دشمن، سريعاً به طراحي عمليات خيبر پرداختند و با استفاده از تجربه حاصل از عمليات والفجر مقدماتي، ضريب امنيت را شدت بخشيده و رعايت حفاظت اطلاعات را اصل قرار دادند. مضافاً به اين كه دو نكته مهم ديگر در دستور كار قرار گرفت. نكته اول، فعاليت هاي شناسايي بود كه با توجه به رعايت اصل حفاظت، به نيروهاي بومي سپاه خوزستان واگذار شد.
نكته دوم، تغيير در سازمان رزم سپاه پاسداران و ايجاد قابليت عمليات آبي – خاكي بود كه بايد متحقق مي شد ، بر همين اساس، يگان دريايي سپاه (قرارگاه نوح) تشكيل شد. در عين حال، براي جلوگيري از هوشياري دشمن، قرارگاه دريايي سپاه در بوشهر فعال گرديد تا به اين وسيله تلاش جديد به منظور افزايش فعاليت در خليج فارس تلقي گردد.

اهداف عمليات
هدف از عمليات خيبر عبارت بود از انهدام نيروهاي سپاه سوم عراق، تامين جزاير مجنون شمالي و جنوبي، ادامه تك از جزاير و محور طلائيه به سمت نشوه و الحاق به نيروهايي كه از محور زيد به دشمن حمله مي كردند. در نظر بود كه خشكي شرق دجله از طريق هور تصرف شود تا دشمن نتواند از سمت شمال سپاه سوم را تقويت كند.
منطقه عمليات
منطقه عملياتي كه در شرق رودخانه دجله و داخل هورالهويزه واقع شده است، از شمال به العزير و از جنوب به القرنه – طلائيه محدود مي گردد.
اين منطقه داراي دو نوع طبيعت متفاوت است: هور و خشكي. قسمت خشكي، كه حداقل عرض آن 8 كيلومتر و حداكثر 10 كيلومتر است، توسط دو هور بزرگ – هورالهويزه در شرق و هورالحمار در غرب آن – احاطه شده است.
هم چنين، منطقه مذكور توسط رودخانه دجله به دو قسمت شرقي – غربي تقسيم مي شود كه 3/4 آن در شرق رودخانه قرار دارد. جاده مواصلاتي عماره – بصره نيز در غرب رودخانه واقع است
در داخل منطقه مزبور جزاير شمالي و جنوبي مجنون واقع است. هم چنين تاسيسات ديگري وجود دارد كه عبارتند از: دكل هاي برق، دكل هاي تقويتي راديو و تلويزيون، تاسيسات و كارخانجات كاغذ سازي، چاه هاي نفت و ...
هور منطقه اي است هم سطح دريا كه در بعضي مناطق سطح آب آن 2 تا 3 متر بالاتر از آب درياست و به طور كلي نسبت به مناطق هم جوار گود مي باشد و در مسير رودخانه هاي قديمي و دايمي به وجود مي آيد و داراي روييدني هايي به شرح زير است:
1- ني با ارتفاع 2 تا 7 متر كه عمدتاً در جاهاي عميق مي رويد.
2- بردي كه معمولاً ارتفاع آن بين 1 تا 2 متر است.
3- چولان كه در جاهاي كم عمق مي رويد و ارتفاع آن كمتر از 50 سانتي متر است.
به علت پوشش فشرده سطح هور از ني، بردي و چولان، تردد در آن تنها از معابري خاص (آبراه ها، نهر ها و يا محل عبور حيوانات وحشي) امكان پذير است.
نتايج عمليات
عمليات خيبر كه به آزاد سازي منطقه اي به وسعت 1000 كيلومتر مربع در هور، 140 كيلومتر مربع در جزاير مجنون و 40 كيلومتر مربع در طلاييه انجاميد، موجب افزايش عزم بين المللي در جهت كنترل ايران و جلوگيري از شكست عراق گرديد؛ به گونه اي كه از تاريخ 3/12/1362 (زمان آغاز عمليات خيبر) تا تاريخ 30/7/1363 تعداد 474 طرح صلح از سوي 54 كشور مختلف جهان ارايه شد. شوراي امنيت سازمان ملل نيز در تاريخ 11/3/1363 قطعنامه552 خود را در خصوص پايان دادن به جنگ ايران و عراق تصويب نمود. اين در حالي بود كه هيچ يك از قطعنامهو طرح هاي مذكور نظر ايران را تامين نمي كرد.
هم چنين، در اين عمليات فرماندهان جنگ به اهميت تاثير تجهيزات دريايي و آبي – خاكي براي كسب نتايج مهم و حياتي پي بردند و نيز سپاه پاسداران به يكي از ضرورت هاي حساس و حياتي در تكميل و توسعه سازمان خود آگاه گرديد و آن لزوم ايجاد تقويت و توسعه يگان هاي دريايي براي انجام عمليات هاي آبي – خاكي بود. اين رهيافت، قابليت سپاه در انجام عمليات عبور از هور و رودخانه هاي بزرگ را توسعه داد و هسته اصلي عمليات هاي بدر، والفجر8، كربلا3، 4 و 5 و نيز زمينه اي براي تشكيل نيروي دريايي سپاه پاسداران گرديد.
تلفات و ضايعات عراق در اين عمليات به شرح ذيل مي باشد:
- كشته و زخمي شدن حدود 15000 نفر.
- به اسارت درآمدن 1140 نفر .
- انهدام 150 تانك و نفربر و 200 خودرو.
- به غنيمت در آمدن 10 تانك و 60 كاميون.
- انهدام 21 تيپ به ميزان 20 تا 100 درصد