مرد فقيرى بود كه همسرش از شير گاوشان كره درست ميكرد و او آنرا به تنها بقالى روستا ميفروخت زن روستايي كره ها را به صورت دايره هاي يك كيلويى ميساخت همسرش در ازاي فروش آنها مايحتاج خانه را از همان بقالي ميخريد روزى بقال به وزن كره ها شك كرد و تصميم گرفت آنها را وزن كند هنگاميكه آنها را وزن كرد:ديدكه اندازه همه كره ها 900 گرم است.  او از مرد فقير عصبانى شد و روز بعد به مرد فقير گفت: ديگر از تو كره نميخرم،تو كره ها را به عنوان يك كيلويي به من مى فروختى در حالى كه 900گرم است.مرد فقير ناراحت شد و سرش را پايين انداخت و گفت:  راستش ما ترازويي نداريم كه كره ها رو وزن كنيم ولي يك كيلو شكر قبلا از شما خريديم و آن يك كيلو شكر را به عنوان وزنه قرار داديم

* يقين داشته باش كه با مقياس خودت براي تو اندازه مى گيرند*

حكايت عجيبي است رفتار ما 

خدا مي بيند و مي پوشاند ...    مردم نمي بينند و فرياد ميزنند...

ياد بگير ، قدر هر چيزي را كه داري بداني،
قبل از آنكه روزگار به تو يادآوري كند كه:
مي بايست قدر چيزي را كه داشتي، ميدانستي ...

 ما معتقديم كه عشق سر خواهد زد
بر پشت ستم كسي تير خواهد زد
سوگند به هر چهارده آيه نور
سوگند به زخم هاي سرشار غرور
آخر شب سرد ما سحر مي گردد
مهدي به ميان شيعه برمي گردد
يا امام زمان انتظار هم از نيامدنت بي تاب شد …

بي تو اي صاحب زمان
بي قرارم هر زمان
از غم هجر تو من دلخسته ام
همچو مرغي بال و پر بشكسته ام
اللهم عجل لوليك الفرج

همه گويند به اميد ظهورش صلوات
كاش اين جمعه بگويند به تبريك حضورش صلوات
اللّهم عجّل لوليك الفرج

زني شايعه اي رادرباره همسايه اش مدام تكرار كرد. در عرض چند روز، همه  محل داستان را فهميدند.
شخصي كه داستان درباره او بود، عميقاً آزرده و دلخور شد . بعد زني كه آن شايعه را پخش كرده بود، متوجه شد كه كاملاً اشتباه مي كرده. او خيلي ناراحت شد و نزد خردمندي پير رفت و پرسيد براي جبران اشتباهش چه مي تواند بكند. پير خردمند گفت: به فروشگاهي برو و مرغي بخر و آن را بكش . سر راه كه به خانه مي آيي، پرهايش را بكن و يكي يكي در راه بريز . زن اگرچه تعجب كرد ، آنچه را به او گفته بودند، انجام داد. روز بعد ، مرد خردمند گفت : اكنون برو و همه ي پر هايي را كه ديروز ريخته بودي، جمع كن و براي من بياور .در همان مسير به راه افتاد، اما با نا اميدي دريافت كه باد همه پرها را با خود برده. پس از ساعت ها جست وجو، با تنها سه پر در دست باز گشت . خردمند گفت : مي بيني ؟ انداختن آن ها آسان است؛  اما باز گرداندنشان غير ممكن است. شايعه نيز چنين است.پراكندنش كاري ندارد ،  اما به محض اين كه چنين كردي، ديگر هرگز نمي تواني كاملاً آن را جبران كني.

دو قطره آب كه به هم نزديك شوند ، تشكيل يك قطره بزرگتر ميدهند. اما دوتكه سنگ هيچگاه با هم يكي نمي شوند.

پس هر چه سخت تر و قالبي تر باشيم ، فهم ديگران برايمان مشكل تر و در نتيجه امكان بزرگتر شدنمان نيز كاهش مي يابد.

آب در عين نرمي و لطافت در مقايسه با سنگ به مراتب سر سخت تر و در رسيدن به هدف خود لجوجتر و مصممتر است.

سنگ ، پشت اولين مانع جدي مي ايستد. اما آب راه خود را به سمت دريا مي يابد.

در زندگي معناي واقعي سرسختي ، استواري و مصمم بودن را در دل نرمي و گذشت بايد جستجو كرد.

گاهي لازم است كوتاه بياييگاهي نميتوان بخشيد و گذشت اما مي توان چشمان را بست و عبور كرد.

گاهي مجبور مي شوي ناديده بگيري گاهي نگاهت را به سمت ديگر بدوز كه نبيني.

ولي با آگاهي و شناخت ، بخشيدن را خواهي آموخت...