دو قطره آب كه به هم نزديك شوند ، تشكيل يك قطره بزرگتر ميدهند. اما دوتكه سنگ هيچگاه با هم يكي نمي شوند.
پس هر چه سخت تر و قالبي تر باشيم ، فهم ديگران برايمان مشكل تر و در نتيجه امكان بزرگتر شدنمان نيز كاهش مي يابد.
آب در عين نرمي و لطافت در مقايسه با سنگ به مراتب سر سخت تر و در رسيدن به هدف خود لجوجتر و مصممتر است.
سنگ ، پشت اولين مانع جدي مي ايستد. اما آب راه خود را به سمت دريا مي يابد.
در زندگي معناي واقعي سرسختي ، استواري و مصمم بودن را در دل نرمي و گذشت بايد جستجو كرد.
گاهي لازم است كوتاه بياييگاهي نميتوان بخشيد و گذشت اما مي توان چشمان را بست و عبور كرد.
گاهي مجبور مي شوي ناديده بگيري گاهي نگاهت را به سمت ديگر بدوز كه نبيني.
ولي با آگاهي و شناخت ، بخشيدن را خواهي آموخت...