مجمع عمومي اين سازمان در سال 1992، طي قطعنامه‌اي اين روز را به عنوان روز جهاني هواپيمايي كشوري تصويب و اعلام كرد كه از سوي مجمع عمومي سازمان ملل متحد نيز به صورت رسمي اين روز مورد تأييد قرار گرفته است.
همه ساله كشورها براي گراميداشت اين روز و يادآوري و تأكيد بر اهميت صنعت هواپيمايي كشوري در توسعه اقتصادي و اجتماعي جوامع و نقش اساسي سازمان هواپيمايي كشوري در حفظ، ارتقا، ايمني و كارآيي و قانونمندي در حمل و نقل هوايي نسبت به برگزاري مراسم اين روز و اجراي برنامه‌هاي مختلف اقدام مي‌كنند.
در ايران نيز سازمان هواپيمايي كشوري به عنوان متولي حاكميتي، نظارتي و سياستگذاري در صنعت حمل و نقل هوايي، برنامه اين روز را با حضور مسئولين و دست اندركاران شركت‌هاي هواپيمايي و كارشناسان اين صنعت در روز 16 آذر ماه برگزار مي‌كند.

پرواز اولين هواپيما

افسانه‌هاي قديمي نقل مي‌كنند كه بشر هميشه سعي مي‌كرده، به نحوي عمل پرواز را انجام دهد. براي مثال، ايكاروس و دائه دالوس از جمله كساني بودند كه سعي كردند با بال‌هائي كه از پر و موم ساخته بودند پرواز كنند. ولي اين آزمايش مدت صدها سال، مرگ بسياري را كه خواستند دوباره آزمايش كنند، فراهم آورد.
بنابراين يك وسيله جديدي بايد اختراع يا درست مي‌شد. راجر بيكن اولين كسي بود كه پيشنهاد كرد: ممكن است با ساختن موتوري كه يك نفر هدايت آن را بر عهده داشته باشد، به اين آرزوي ديرينه جامه عمل پوشاند.
در قرن هفدهم، توجه بشر به پروازهاي سبك‌تر از هوا معطوف شد. بنابراين اولين پرواز با بالون هائي كه از هواي گرم و هيدروژن پر مي‌شدند انجام گرفت. به اين ترتيب، بشر براي رسيدن به يك پرواز واقعي راه زيادي در پيش داشت.
اولين ماشين پرواز، سنگين‌تر از هوا، يك هواپيماي بي موتوري ساده بود كه در سال 1804 ساخته شد. ظرفيتش، 154 اينچ مربع بود كه روي يك ميله نصب شده بود و داراي دمي هم در عقب بود.
در سال 1848، جان استرينگ فلو، اولين كسي بود كه هواپيماي يك باله را كه به وسيله نيروي بخار به حركت درمي‌آمد، ساخت. طول اين هواپيما 30 پا بود. پس از اين كه آزاد مي‌شد، به تدريج بالا مي‌رفت و با يك وسيله ساده‌اي هم كه روي آن نصب كرده بودند مي‌توانستند صعود آن را متوقف كرده و فرود آيند.
روس‌ها ادعا مي‌كنند كه الكساندر موژائيسكي، در سال 1882 اولين كسي بوده كه با يك هواپيماي بخاري، پرواز كرده است. در 1896 دكتر ساموئل پيريونت لنگلي توانست يك پرواز موفقيت‌آميز انجام دهد. بدين معني كه توانست 3250 پا با سرعت 25 ميل در ساعت پرواز كند. بال هواپيماي او، 16 پا طول داشت.
در 17 دسامبر 1903، اوريل رايت شروع به ساختن يك موتور براي هواپيماي خود كرد. يعني با قدرت خود هواپيما را به هوا برد. البته اين يك پرواز با استاندارد امروزي نبود و فقط 120 پا با سرعت 31 ميل در هر ساعت، ارتفاع مي‌گرفت.
ولي همين هم كافي بود كه آوريل و برادرش ويلبر را مصمم سازد كه براي اولين‌بار هواپيمائي ساخته و پرواز دهند و پرواز آن به وسيله نيروي بخار نباشد، بلكه با قدرت خود هواپيما، به پرواز درآيد.
در سال 1902 پرستون واتسون پرواز موفقيت آميزي را با يك هواپيماي دو باله‌اي كه موتور در آن كار گذاشته بودند، انجام داد. ولي اين ادعا تا به حال رسماً تأييد نشده است.