فرياد يا محمدا حسين رسيد به كربلا 
امام حسين عليهالسلام در روز پنجشنبه دوم محرم الحرام سال 61 هجري به كربلا وارد شد.عالم بزرگوار "سيد بن طاووس" نقل كرده است كه: امام عليهالسلام چون به كربلا رسيد، پرسيد: نام اين سرزمين چيست؟ همينكه نام كربلا را شنيد فرمود: اين مكان جاي فرود آمدن ما و محل ريختن خون ما و جايگاه قبور ماست. اين خبر را جدم رسول خدا صلي الله عليه و آله به من داده است.
در اين روز "حر بن يزيد رياحي" ضمن نامهاي "عبيداللّه بن زياد" را از ورود امام عليهالسلام به كربلا آگاه نمود.
در اين روز امام عليهالسلام به اهل كوفه نامهاي نوشت و گروهي از بزرگان كوفه ـ كه مورد اعتماد حضرت بودند ـ را از حضور خود در كربلا آگاه كرد. حضرت نامه را به "قيس بن مسهّر" دادند تا عازم كوفه شود.4 اما ستمگران پليد اين سفير جوانمرد امام عليهالسلام را دستگير كرده و به شهادت رساندند. زماني كه خبر شهادت قيس به امام عليهالسلام رسيد، حضرت گريست و اشك بر گونه مباركش جاري شد و فرمود:
"اللّهُمَّ اجْعَلْ لَنا وَلِشِيعَتِنا عِنْدكَ مَنْزِلاً كَريما واجْمَعْ بَينَنا وَبَينَهُمْ فِي مُسْتَقَرٍّ مِنْ رَحْمَتِكَ، اِنَّكَ عَلي كُلِّ شَييءٍ قَديرٌ؛
خداوندا! براي ما و شيعيان ما در نزد خود قرارگاهِ والايي قرار ده و ما را با آنان در جايگاهي از رحمت خود جمع كن، كه تو بر انجام هر كاري توانايي."
«مسلم» پسر «عقيل» پسر «ابوطالب» عليه السلام است. عقيل برادر امام علي عليه السلام و مسلم پسر عموي امام حسين عليه السلام است. مادر مسلم كنيز بود و «عليّه» نام داشتو عقيل او را از شام خريده بود.
محورهاي بيعت مردم با مسلم
مردم با شوق فراوان بيعت خود با مسلم را بر چند اصل استوار ساختند:
1. دعوت مردم به كتاب خدا و سنت رسول او؛
2. پيكار با بي دادگران؛
3. دفاع از مستضعفان؛
4. رسيدگي به حال محرومان جامعه؛
5. تقسيم غنائم به طور مساوي در بين مسلمانان؛
6. ردّ مظالم (بازگرداندن حق مظلوم) به اهل آن؛
7. ياري اهلبيت عليه السلام؛
8. مسالمت با كساني كه سر ستيز ندارند؛
9. پيكار با متجاوزان.
درسي كه ميتوان گرفت: بايد به اين اصول معقول و مقبول نگريست و اين كه چگونه مردم به درستي راه حق را بازيافته بودند.
نامه مسلم به امام حسين عليه السلام
بيعت اكثر مردم، مسلم را مطمئن كرده بود كه امام اگر به كوفه بازآيد، همه چيز از نو بنا خواهد شد. او در نامهاي به حضرت نوشت كه هيجده هزار نفر از مردم كوفه بيعت كردهاند. از امام خواست كه با شتاب به كوفه رهسپار شوند؛ چرا كه مردم سخت مشتاق ديدار اويند.
مسلم نامه خود را ضميمه نامه اهل كوفه كرد و به «عابس بن ابي شبيب شاكري» سپرد تا به همراه «قيس بن مسهّر صيدواي» به خدمت امام برسانند.
يزيد و كوفه
خبر ارسال نامه مسلم به يزيد رسيده بود. او به والي تازه براي كوفه ميانديشيد. «سرجون» غلام وفادار پدرش (معاويه) را احضار كرد و او را از وضع كوفه، «نعمان بن بشير» و بيعت مردم آگاه ساخت و در مورد والي جديد كوفه از او نظر خواست.
سرجون گفت: «اگر پدرت معاويه اينك زنده ميشد نظر او را به كار ميبستي؟»
يزيد گفت: «آري». سرجون كينه يزيد به ابن زياد را ميدانست. فرمان معاويه را كه قبل از مرگ براي عبيدالله نوشته و او را به حكومت كوفه نصب كرده بود بيرون آورد و به يزيد نشان داد. پس از آن بود كه يزيد عبيدالله بن زياد را كه والي بصره بود به ولايت كوفه نيز گماشت. اين فرمان به همراه نامهاي توسط «مسلم بن عمرو باهلي» براي عبيدالله بن زياد فرستاده شد.
يزيد نامهاي براي عبيدالله نوشت: «افرادي كه روزي مورد ستايشاند، روز ديگر به ننگ و نفرين دچار ميشوند، و چيزهاي ناپسند به صورت دل پسند در ميآيند و تو در مقام و منزلتي قرار داري كه شايسته آن هستي، به قول شاعر عرب: تو بالا رفتي و از ابرها پيشي گرفتي و بر فراز آنها جاي گرفتي. براي تو جز مسند خورشيد جايگاهي نيست.»
او در اين نامه به عبيدالله فرمان داد كه در عزيمت به كوفه شتاب كند و پس از دستگيري، مسلم به عقيل را به قتل رساند يا تبعيد كند.
درسي كه ميتوان گرفت: گاه اهل خلاف در كنار يكديگر قرار ميگيرند تا كه به اهداف باطل خود برسند. بر اهل ايمان و تقوا است كه با وجود وجوه اشتراك فراوان، متحد شوند و سپاه كفر و شرك را به زانو درآورند.
زينب جان :
شرمنده ايم كه بهاي حسيني شدن ما "بي حسين " شدن تو بود و شرمنده تر آنكه تو بي حسين شدي و ما حسيني نشديم .
لبيك يا حسين
ماه محرّم، ماه غم و اندوه اهل بيت (عليهم‌السلام) و شيعيان آن‌هاست و ماه شهادت و يادآوري دلاوري‌ها و شجاعت‌ها و ايثارهاي سيدالشهدا امام حسين(ع) و ياران با وفاي او در كربلاست.
در حديثي از امام علي بن موسي الرّضا(ع) آمده است: «هنگامي كه ماه محرم فرا مي‌رسيد، كسي پدرم را خندان نمي‌ديد و همواره محزون و غمگين بود تا روز دهم يعني روز عاشورا؛ آن روز روزِ مصيبت و حزن و اندوه و گريه پدرم بود و مي‌فرمود امروز روزي است كه حسين(ع) شهيد شده است».